Fragment wstępu:

Szopka krakowska – smukły, wielopoziomowy, wieżowy, bogato zdobiony budyneczek, skonstruowany z lekkich, nietrwałych materiałów. Charakteryzuje się on, zwłaszcza obecnie, nagromadzeniem zminiaturyzowanych elementów zabytkowej architektury Krakowa, fantazyjnie przetworzonych i połączonych. Ma zaś służyć za godne miejsce przedstawienia wielkiej tajemnicy Narodzin Syna Bożego. (…)
Jakiś czas temu pewien cudzoziemiec wyznał mi, iż nie spotkał nic bardziej zdumiewającego niż szopka krakowska. Oburzyłam się. Nie wiedziałam o co mu chodzi. Dla mnie, krakowianki rodem z Krowodrzy, która większość życia przemieszkała przy ulicy Mazowieckiej, szopka była czymś naturalnym. Kilka domów dalej mieszkali Ezenekierowie, Tarnowscy, Szostakowie. Jeszcze w uszach mi brzmi szacunek, z jakim babcia wymawiała nazwisko Franciszka Tarnowskiego, a to co z benedyktyńską cierpliwością tworzyli ci artyści było cenioną umiejętnością, ale nie wzbudzało szczególnej sensacji. W dzieciństwie wyobrażałam sobie, że gdzieś tam, hen za górami, za lasami są jeszcze piękniejsze i znamienitsze bajeczne teatrzyki i marzyłam, żeby je kiedyś zobaczyć. I jakie było moje zdumienie, już w dorosłym życiu, gdy mogłam podróżować po świecie, że nasza szopka krakowska nie ma sobie równej i jest tak niezwykła, iż z żadną inną nie da się jej porównać. Jest w niej krakowski duch i urok, ale także ciepło i nadzieją jaką daje Boże Narodzenie. Podziwiając szopkę serce twoje wierzy, że tej cudownej nocy niebo łączy się z ziemią.
Bóg się rodzi, moc truchleje!
Aniołowie dają znać pasterzom, pasterze spieszą powitać Pana, a ta cudowna rzeczywistość w tej samej chwili odbywa się wszędzie, gdziekolwiek chęć odnowy istnieje.

Anna Szałapak

Prof. Władysław Pluta – wykładowca krakowskiej ASP na Wydziale Form Przemysłowych, doświadczony i utytułowany projektant graficzny, autor licznych plakatów, katalogów, opracowań graficznych książek i systemów identyfikacji wizualnej, laureat wielu nagród i wyróżnień.